mentality
Waar sta ik voor?
Ik ben een rustige jongen. Ik weet waar ik voor sta, ik voel me snel op m’n gemak bij mensen die ik net leer kennen en kan me goed inleven in hoe iemand zich voelt. Daar kan ik dan op inspelen hoe ik me moet gedragen. Ik ben eerlijk en betrouwbaar en daar kunnen mensen op bouwen. Ik zeg wat ik vind en heb altijd mijn eigen mening. Daar blijf ik ook zeker bij en laat ik me niet beïnvloeden door andere mensen. Ik sta voor zelfstandigheid en wil dus eerst alles zelf proberen voordat ik het aan iemand vraag. Daar in voel ik me erg op mijn gemak. Ik kan dan voor mijn gevoel beter werken. Als ik een idee niet goed vind of krijg er twijfels over, dan doe ik het liever niet. Een avontuur aan gaan vind ik het leukst om te doen want zo ontdek ik nieuwe mogelijkheden om mijzelf te ontwikkelen. Ik ben graag bezig met sporten en daardoor ben ik erg competitief ingesteld. Dat heb ik niet alleen in sporten. Ik wil graag de beste zijn in hetgeen wat ik doe en dat geeft mij een goed gevoel.
Wat in hetgeen ik doe maakt mij uniek?
Ik heb altijd mijn eigen idee achter iets. Dus als ik een opdracht krijg, doe ik dat anders dan de rest.. Zo ontwikkel ik mij dus verder op een manier die ik fijn vindt. Als ik later mijn eigen bedrijf heb, dan zal je mijn passie er zeker in terug zien. Zo denk ik het beste te kunnen werken en wil dat er een vrije werksfeer is voor mijn werknemers. Die mogen met super veel ideeën komen, hun eigen planningen maken als ze aan het eind van de rit hun werk wel af hebben. Dat mogen ze dan op hun eigen manier doen. Als ik kansen zie dan pak ik die. ik ga op m’n gevoel af. dat komt vaak goed uit en soms neem ik wel te veel risico, en dat is dan wel in het algemeen.
wat is mijn geschiedenis?
vroeger heb ik niet erg goed mijn best gedaan voor school omdat ik andere dingen belangrijker vond, bijv. Sporten uitgaan en met vrienden afspreken. Zo ben ik vaak gezakt met mijn niveau, en de school motiveerde mij ook niet heel erg en mijn ouder zijn in de 2e van mijn middelbare uitklaar gegaan, toen dacht ik letterlijk wat moet ik nu? School ging steeds slechter en mn ouders uit elkaar. Toen zat ik in de 4e op basisniveau en had nog nooit een boek opengedaan of voor een toets geleerd en uiteindelijk kwamen de examens en had alleen maar 8en en 9’s en toen zou ik eigenlijk niveau 2 hebben op het MBO. Ik dacht altijd dat ik het later zou verbeteren maar wel mijn eigen keuzes zou maken en dat deed ik zeker, toen kreeg ik de kans bij het Luzac om 2 jaar in 1 jaar te doen en ging de uitdaging aan en toen voelde ik me thuis wat toen had ik een uitdaging. Door zo’n uitdaging kwam ik erachter dat ik het wel aan zou kunnen en misschien zelfs meer dan ik zelf zou kunnen bedenken, eind van het jaar dus eindexamen en.. die heb ik gehaald, voelde me zo blij en liet aan mijn ouders en oma zien dat ik het dus wel kan, mijn oma had er altijd veel vertrouwen in dat ik het kon maar mn vader twijfelde wel en niet dat hij het zei maar dat merkte ik aan zijn houding. Vervolgens zag ik deze opleiding en wou al 3 jaar terug een eigen bedrijf oprichten en wou het zo graag maar wist totaal niet hoe dat zou moeten en heb het wel geprobeerd, en daarom wou ik naar deze school. Ik bekeek de site en belde mijn vader en ik moest en zal naar deze opleiding gaan.
Ik zie mijn wereld als een groot avontuur, ik maak mijn eigen keuzes en wil het altijd anders doen dan een ander. Ik volg niet ik leid, dat zeg ik tegen mijzelf als iemand zegt dat ik iets MOET doen, nou dat bepaal ik zelf en niet dat ik niks aan kan nemen van een ander. graag zelfs, maar als ik er niet mee eens ben doe ik het ook liever niet, en waarom? Omdat ik dan niet de schuld bij iemand anders kan leggen maar bij mezelf.
Ik kan zeker wel samenwerken als we goede argumenten hebben en er zelfs een compromis in kunnen sluiten met elkaar. En daarom vind ik mezelf een ondernemer omdat ik dus initiatief toon met mijn eigen keuzes